قانون بر اساس نوع حکم مراحلی را برای اعتراض به‌حکم در نظر گرفته است. لازم به ذکر است که رأی صادرشده در دادگاه یا به‌صورت حضوری و یا به‌صورت غیابی صادر می‌شود. منظور از غیابی این هست که شخصی که از وی شکایت شده در دادگاه حضور نداشته باشد. درصورتی‌که شخص در دادگاه حضورداشته باشد و رأی علیه وی صادر شود، شخص 20 روز فرصت اعتراض دارد. درصورتی‌که شخص در این بیست روز اعتراض خود را اعلام نماید پرونده به دادگاه تجدیدنظر می‌رود و مجدداً موردبررسی قرار می‌گیرد. در غیر این صورت حکم قطعی می‌شود و برای اجرا ارسال می‌شود.
درصورتی‌که شخص محکوم‌شده در دادگاه حضور نداشته باشد و حکم به وی ابلاغ نشده باشد در این صورت رأی غیابی برای وی صادر می‌شود. در رأی غیابی دادگاه یک مرحله قبل از دادگاه تجدیدنظر وجود دارد؛ به این مرحله واخواهی گفته می‌شود. در این مرحله شخص می‌تواند در همان شعبه دادگاه بدوی که محکوم‌شده ظرف بیست روز در پرونده‌های حقوقی و ده رو در پرونده‌های کیفری درخواست واخواهی بدهد . در صورت درخواست واخواهی همان شعبه‌ای که رأی را صادر کرده اقدام به رسیدگی به پرونده کرده و حکم صادر می‌کند. پس از صادر کردن حکم در مرحله واخواهی باز شخص می‌تواند ظرف بیست روز در پرونده‌های حقوقی و ظرف ده روز در پرونده‌های کیفری به رأی دادگاه اعتراض کند.
فرق رأی حضوری و رأی غیابی نیز در همین مورد است که در پرونده‌های حضوری شخص 20 روز فرصت اعتراض دارد و این اعتراض در یک مرحله انجام‌شده و حکم صادر می‌شود و در رأی غیابی شخص در دو مرحله به‌صورت دو بیست روز که می‌شود 40 روز فرصت اعتراض دارد.
لازم به ذکر است که اعاده دادرسی و فرجام‌خواهی هیچ‌کدام مانع از اجرای حکم نمی‌شود.