بدهی‌های شخص فوت‌شده باید از محل اموال و دارائی‌های شخص فوت‌شده تأمین گردد؛ درواقع از دارائی‌هایی که از وی به وراث می‌رسد؛ این دارایی‌ها را ترکه می‌نامند؛ ازاین‌رو بستگان شخص فوت‌شده اعم از فرزند، همسر و ... ملزم نیستند که از حساب و دارایی‌های شخصی خود بدهی‌های شخص فوت‌شده را پرداخت کنند. اگر ترکه برای پرداخت همه بدهی‌ها کافی نباشد، ترکه به نسبت طلب، بین بستانکاران تقسیم می‌شود.
البته در این زمینه استثنایی نیز وجود دارد. اگر ورثه ترکه را قبول کنند و میزان طلب بستانکاران از ترکه بیشتر باشد، این امر وراث باید ثابت کنند. در غیر این صورت ملزم به پرداخت بدهی‌های بستانکاران نسبت به سهمشان هستند.
پس وراث همواره قبل از دریافت ترکه بایستی از میزان بدهی‌های متوفی آگاهی داشته باشند.